استرانسیوم پانزدهمین عنصر فراوان در پوسته زمین است، بسته به مدل مورد استفاده برای ترکیب پوسته MacMillan et al., 1994). این عنصر معمولاً در تجمعات استرونتیانیت (SrCO3 ) یا سلستین در ایران سلستیت (SrSO4) متمرکز می شود .
کسلر و جونز، 1981، احیا و همکاران، 2013). با این وجود، سلستیت منبع اصلی استرانسیوم در جهان است سلستیت به عنوان یک کانی بسیار رایج در سنگ های گچی در نظر گرفته می شود .
(Playa and Rosell, 2005). این ویژگی با بررسی نهشته‌های سلستیت در سراسر جهان نیز منعکس می‌شود، زیرا آن‌هایی که از اهمیت اقتصادی برخوردارند عمدتاً با کربنات‌های دریایی و رسوبات تبخیری ساحلی مرتبط هستند .
در مجموع، منشا ذخایر غول پیکر سلستیت در کلاس جهانی به خوبی محدود نشده است و هنوز مکانیسم های زیادی برای تشکیل این ذخایر پیشنهاد شده است.
تعداد زیادی از رخدادها و رسوبات سلستیت در ایران گزارش شده است. این نهشته‌ها ارتباط تنگاتنگی با توالی‌های کربناته – تبخیری سنوزوئیک دارند.
و به ترتیب در ایران مرکزی سازند قم؛ الیگو-میوسن، زاگرس (سازندهای آسماری، گچساران و میشان با الیگو-میوسن، میوسن اولیه و میوسن اولیه میوسن) قرار دارند.
زون‌های ساختاری البرز سازند کند با سن ائوسن پسین بازرگانی گیلانی و نکووقت تک، 1387، احیا و همکاران، 139 نکته مهم این است که ایران مرکزی و زاگرس به‌عنوان پهنه‌های ساختاری اصلی.
میزبانی کانی‌سازی‌های استرانسیوم با اهمیت اقتصادی در ایران در نظر گرفته می‌شوند (به عنوان مثال قربانی، 1392، جدول 1). منطقه مورد مطالعه در کمربند چین و رانش زاگرس در غرب ایران قرار دارد .
در این کمربند، سازند الیگو میوسن آسماری و میوسن اولیه گچساران به عنوان سنگ میزبان اصلی کانی سازی سلستیت محسوب می شوند.
وقوع گسترده کانسارهای سلستیت مانند تنگ بان، پشت پر، دوپار نظری، ترتاب و ابوالفارس در طول سازند آسماری گزارش شده است (بیش از 60 کیلومتر امتداد دارد؛ نژادداد و آفتابی، 1389).
علیرغم وقوع گسترده تبخیرهای کربناته و رسوبات سلستیت در امتداد کمربند چین خوردگی است.
